Skutki przyjaźni (+16)

Silke

Jako, że kac dawał mi o sobie znać, musiałem położyć głowę na jego kolanach, i chwilę odpocząć, bo wiem, że nie dalbym długo razy, a ponad to prawie wcale nie spałem tej nocy.
- Jestem wykończony... gdyby nie ta impreza... - wymknęło mi się, zanim zdążyłem ugryźć się w język, niemal natychmiast podniosłem się do pozycji siedzącej.

Kiwi

- Co? - spojrzałem na niego nic nie rozumiejąc. Jaka impreza? Dlaczego nie powiedział mi, że wczoraj gdzieś jeszcze był?

Silke

- Przepraszam, że Cię okłamałem, ale przysięgam, że poza alkoholem niczego złego nie zrobiłem. - wymamrotałem, robiąc się czerwony. Że ja też zawsze muszę się w coś wpakować, na dodatek tak niemiłosiernie boli mnie głowa, że miałem ochotę wejść do lodówki, i z niej nie wychodzić.

Kiwi

- To dlaczego się czerwienisz? - skrzywiłem się. - Nic złego nie zrobiłeś, hm? Tylko winny się tłumaczy. Poza tym mogę się założyć, że niewiele pamiętasz, więc skąd ta pewność? - mówiłem nie przyjemnym głosem, aż ociekającym złością.

Silke

- Bo nie piłem zbyt dużo. - powiedziałem spokojnie. Mógł mi nie wierzyć, ważne, że ja znałem prawdę. - Ale skoro mi nie wierzysz... - powiedziałem z wyczuwalnym smutkiem w głosie. Po prostu było mi przykro, że przez mój jeden wybryk, mogło to wszystko skończyć się tak, jak tego nie chciałem.

Kiwi

Dlaczego we mnie tak łatwo wzbudzić poczucie winy? Przygryzłem wargę i odwróciłem wzrok do okna.
Nie miałem pewności, że mówił prawdę, ale ... Nie powiedział mi, że idzie na imprezę, że jest na niej lub, że był. Dowiedziałem się przypadkiem, bo mu się 'wymsknęło'. Czy to znaczyło, że coś przede mną ukrywał?

Silke

- Zapewne myślisz, że coś przed Tobą ukrywam. - stwierdziłem, krzywiąc się. Wiem, że postąpiłem nie fair, bo mu nie powiedziałem, jednak bałem się, jaka będzie jego reakcja, kiedy by się dowiedział. Na pewno nie chciałby mnie znać, jednak nie mogłem pogodzić się z tym, że go okłamałem. A z tym alkoholem, też nie była do końca prawda, bo przecież schlałem się cholernie...

Kiwi

- Dokładnie - powiedziałem obojętnie i nadal uparcie wpatrywałem się w okno. Wreszcie westchnąłem głęboko i odwróciłem się do blondyna ze smutnym wzrokiem. - Tom jak ja mam Ci ufać, że nic nie zrobiłeś, skoro ukrawałeś przede mną ten fakt. Nie, daj mi skończyć. - powiedziałem głośniej, kiedy dreadziak chciał mi przerwać. - Przecież jakbyś mi powiedział, że byłeś wczoraj na imprezie u kumpla, czy gdzie tam to nic bym nie powiedział. To Twoje życie i masz prawo robić co chcesz. No daj mi dokończyć. - uśmiechnąłem się, kiedy po raz kolejny otworzył usta by mi przerwać. - No, ale ewentualnie mogę Ci tym razem uwierzyć. I nawet jeśli przeruchałeś tam stado lasek to to był ostatni raz, okey? Bo następnej takiej szansy nie będzie. Teraz już możesz mówić. - uśmiechnąłem się słabo i znów oparłem się o szybę, by choć trochę uśmierzyć ból głowy.

Silke

- Ale ja naprawdę nikogo nie ruchałem, ciągle o tobie nawijałem. - powiedziałem zgodnie z prawdą, uśmiechając się, i przyciągając go do siebie, tak, że w końcu ulokował swoją głowę na moich kolanach, a ja głaskałem go po policzku.
- Na następną imprezę idziesz ze mną, nie chcę żadnych nie porozumień... okay?

Kiwi

Kiwałem głową i podniosłem się trochę by musnąć go w policzek.
- Jeżeli będziesz chciał to pójdę. - uśmiechnąłem się i zamknąłem oczy. Obróciłem się na bok i uchyliłem lekko powieki ... i zaraz szybko obróciłem się na drugi bok, a moją twarz oblał szkarłatny rumieniec.

Silke

Zaśmiałem się cicho z jego gwałtownej reakcji, i od tej pory nie mogłem przestać się uśmiechać. Nachyliłem się nad nim, całując go w skroń. Ten chłopak wywoływał u mnie wprost niesamowite uczucia.
- Czemu się tak zaczerwieniłeś? - wyszeptałem mu na ucho, a moja dłoń niemal instynktownie zaczęła głaskać go po ramieniu.

Kiwi

- Dobrze wiesz . - mruknąłem nadal czując nieprzyjemne ciepło na policzkach. Ja to zawsze mam pecha. Musiałem akurat obrócić się tą stronę, gdzie Tom na krocze. Musiałem. Usłyszałem jak Tom zaśmiał się cicho. - Nie śmiej się ze mnie.

Silke

- Nie moja wina, że jesteś niesamowity. - zaśmiałem się, i nachyliłem się tak, aby dać mu długi, namiętny pocałunek, po czym wyprostowałem się, i gładząc go po włosach wpatrzyłem się na mijający szybko obraz za oknem.

Kiwi

Sam też zaśmiałem się krótko i spowrotem zamknąłem oczy. Powoli mój wstyd mijał, a policzki nabierały normalnego, choć bladego koloru.
Po kilku minutach autobus zatrzymał się i wysiedliśmy z niego. Tym razem droga do mojego domu zleciała nam przy ciągłym śmianiu się, łaskotaniu, uciekaniu przed sobą i ... całowaniu.
Wreszcie dotarliśmy do mojego mieszkania. Otworzyłem drzwi i puściłem Toma przodem.
- Może to nie to samo co Twój, ale zawsze coś. Mogę się założyć, że nawet tam gdzie teraz mieszkasz jest więcej pokoi niż u mnie. - zaśmiałem się.

Silke

- A czy to jest ważne? - zapytałem z uśmiechem na ustach, zdejmując buty, po czym odczekałem chwilę, aż Bill się rozbierze. Rozejrzałem się dokładniej po jego chacie, i pomimo, że w żadnym wypadku nie przypominała mojego domu, było tutaj całkiem przyjaźnie, i wszystko było urządzone w dość wyrafinowanym stylu.