Skutki przyjaźni (+16)

Kiwi

- Okey. Ja idę. Baba mnie lubi pozwoli mi posiedzieć na ławce. - uśmiechnąłem się do blondyna i ruszyłem w stronę drugiego budynku szkoły, gdzie była sala gimnastyczna.
W szatni szybko przebrałem się w krótkie spodenki i koszulkę i poszedłem na salę,

Silke

- Tylko nie mów jej, że mnie widziałeś, bo mnie przecież nie znosi! - krzyknąłem, i odwróciłem się na pięcie w kierunku jednego z okolicznych parków. Miałem gdzieś, co będę robić, ale zapewne to było lepsze niż ciągłe dręczenie mnie przez te cholerne babsko.
Usiadłem na ławce, wyciągając opakowanie szlugów z torby, po czym wyjąłem jednego z pudełka i zapaliłem.

Kiwi

Cały w-f znów przesiedziałem na ławce. Tym razem obeszło się bez większych obrażeń. Dostałem tylko kilka razy "przez przypadek" piłką od koszykówki od kolegów z klasy, ale nie tak mocno jak zawsze.
Po w-f szybko przebrałem się i pobiegłem na 2 piętro pod klasę od niemieckiego. Zobaczyłem, że Tom stoi pomiędzy grupką swoich znajomych. Niepewnym krokiem ruszyłem w jego stronę.
- A Ty tu czego szukasz laska? - usłyszałem drwiący głos Nick'a.
- Ja idę do Toma. - odpowiedziałem lekko drżącym głosem, na co szatyn roześmiał się głośno.
- Tom, Trümper koniecznie coś od Ciebie chce. - popchnął mnie na blondyna tak, że na niego wpadłem.
Tom odwrócił się z żądzą mordu w oczach, ale kiedy mnie zobaczył jego spojrzenie od razu złagodniało, a ja uśmiechnąłem się nieśmiało.

Silke

Na początku nie wiedziałem o co chodzi, byłem jak w transie, gdy rozmawiałem z Patrickiem, jednak kiedy Bill wleciał w moje ramiona, moje oblicze od razu złagodniało.
Uwielbiam, kiedy był taki nieśmiały, naprawdę wyglądał wtedy jeszcze bardziej bosko niż zazwyczaj, nie mogłem się powstrzymać, aby go nie pocałować w policzek, co wywołało niemałe zamieszanie pośród moich znajomych.
- Coś nie tak? - zapytałem spokojnie, tuląc Billa do siebie. Nie chciałem, żeby odchodził, nawet jeżeli każdy miał się z nas śmiać.
- Tom, Tobie już chyba całkowicie na mózg padło! - krzyknął jeden z nich. - Przecież on jest CHŁOPAKIEM, chociaż rozumiem, że możesz na niego lecieć, w końcu wygląda jak laska. Zastanawiam się, przerżnąłeś już go? Sam bym to chętnie zrobił. - zakpił, a krew we mnie się zagotowała. Poczułem jak czarnowłosy zadrżał w moich ramionach, a ja spojrzałem na Chrisa, który stał, i uśmiechał się bezczelnie.
- Jeszcze raz usłyszę takie coś z Twoich ust, a naprawdę pożałujesz. - syknałem.

Kiwi

Kiedy słyszałem te wszystkie złośliwe uwagi i słowa, miałem ogromną ochotę osunąć się po ścianie i schować twarz w kolanach. Na pewno zrobiłbym tak, gdybym był sam. Ale nie byłem. Czułem jak ramię Toma obejmuje mnie mocno i przytula do siebie.
- Dobra, dobra Tom. Już możesz przestać udawać. Nie nabraliśmy się. - usłyszałem głos jakiegoś rudego chłopka.
- I nie dotykaj już tego wybryku natury bo coś od Niego załapiesz. Skąd wiesz gdzie to się szlaja i czy w ogóle wie co to mydło. - zarechotał Max i odepchnął mnie mocno tak, że uwolniłem się z uścisku Toma i poleciałem na ścianę. Uderzyłem głową w marmur. Zrobiło mi się słabo i upadłem na ziemię, a oni zaczęli się jeszcze głośniej śmiać. Dopiero a trzecim razem udało mi wstać i stanąć na prostych nogach. A oni cały czas tarzali się ze śmiechu.

Silke

Byłem niesamowicie wściekły za to, co właśnie zrobił Billowi. Wiedziałem, że nagle poczerwieniałem, a moje oczy, gdyby mogły zabijać, wszyscy byliby już martwi.
- A CZY JA MÓWIŁEM, ŻE TO ŻART?! - ryknąłem, rzucając się na Maxa z taką siłą, że obydwaj się wywróciliśmy, a ja kipiąc ze złości siedziałem na nim, gotów wymierzyć naprawdę bolesny cios. Wszyscy byli cholernie zaskoczeni, jednak ja nie mogłem znieść tego, że ktoś z Niego kpi. - Jak coś się nie podoba, to tego nie komentuj!
Walnąłem go w brzuch, tak, że aż krzyknął, a wszyscy moi kumple musieli siłą mnie od Niego odciągnąć, abym nie zrobił mu większej krzywdy. Otarłem wierzchem dłoni pot z czoła, i podszedłem do Billa.
- Wszystko dobrze? Przepraszam Cię. - powiedziałem skruszony, chociaż wiedziałem, że to wszystko nie moja wina.

Kiwi

- Tak, tylko trochę boli mnie głowa - odpowiedziałem i uśmiechnąłem się blado. - Przecież to nie Twoja wina. Nie masz za co mnie przepraszać. - położyłem rękę z tyłu głowy i poczułem, że moje włosy są mokre od gęstej cieszy, której cały czas przybywa. - Zajebiście - mruknąłem oglądając moją rękę uwalaną w krwi.

Silke

Moje oczy powiększyły się do rozmiaru pięciozłotówek, kiedy zauważyłem szkarłatną ciecz na jego dłoni.
- Tak nie może być. - jęknąłem, i wziąłem go na ręce, pomimo jego protestów. Zaniosłem go do gabinetu pielęgniarki, żeby jakoś się tym zajęła, bo jakoś nie mogłem na to wszystko patrzeć.

Kiwi

- Tom ja naprawdę umiem sam chodzić. - narzekałem, ale wbrew moim słowom wtuliłem się w jego bluzę - Ludzie się na nas gapią. - schowałem twarz w materiale jego bluzy. Poczułem, że blondyn stanął i usiadł na jakimś krześle, a mnie posadził sobie na kolanach. Ale nie zmieniłem swojej pozycji i nie otworzyłem oczu. Po jakiejś chwili poczułem, ze blondyn znów wstaje rozmawia z jakąś kobietą, a potem kładzie mnie na czymś miękkim.

Silke

Kobieta w średnim wieku stanowczo nalegała, abym wyszedł, bo przecież mam lekcje, jednak ja uparcie twierdziłem, że bez Billa nigdzie się nie ruszę, co skwitowała tylko cichym prychnięciem, i zaczęła oglądać tył głowy Billa, na co nie mogłem patrzeć, jakoś krew od zawsze wzbudzała we mnie niezbyt przyjemne uczucia.
- W porządku, na szczęście rana nie jest zbyt głęboka. - powiedziała spokojnie, majstrując coś przy Billu, jednak ja nie patrzyłem, nie mogłem.

Kiwi

- Au. Piecze. - syknąłem i skrzywiłem się lekko, kiedy pielęgniarka przycisnęła do mojej głowy wacik z żółtawą cieczą.
- Trzeba było się nie być - zaśmiała się kobieta.
- Nie biłem się - warknąłem cicho. Co ją w tym wszystkim bawiło? Takie zabawne, że mam krwawi mi łeb? Buhahaha.
- No już. Gotowe. Teraz idź do sekretariatu, żeby zadzwonili do Twoich rodziców, by po Ciebie przyjechali. - powiedziała kładąc ręce na biodrach. - A Ty - zwróciła się do Toma - powiedz wychowawczyni, że Bill został zwolniony i wracaj na lekcję. - powiedziała i popchnęła nas obu w stronę wyjścia z gabinetu.

Silke

Pospiesznie wyszedłem, jednak nawet mi się nie śniło, żeby iść na lekcje. Miałem to gdzieś, że mogę nie zdać w tym roku, bo od zawsze nagminnie opuszczałem lekcje.
- Teraz pójdziemy do sekretariatu, i zadzwonisz po swoją mamę, chyba, że wolisz, żebym zabrał Cię do siebie, z tym wyjątkiem, że miał byś ucieczkę ze wszystkich lekcji.. - powiedziałem skruszony, patrząc się na Niego kątem oka. Cholernie zbladł.

Kiwi

- Pójdziemy zadzwonić do mojej mamy, która i tak jest w pracy i nie ma możliwości zwolnienia się z niej. Powiemy jej co się stało i że jedziemy tym razem do mojego domu. A potem ja dostanę zwolnienie i Ty też. - uśmiechnąłem się lekko i delikatnie dotknąłem palcami opatrunek. Strasznie bolała mi głowa i nadal było mi słabo.

Silke

- Okay, to chodź. - powiedziałem uśmiechnięty, i nakazałem mu, aby poczekał na mnie przy sekretariacie, a sam pobiegłem po nasze torby, aby po niedługim okresie czasu zlokalizować się przy nim. Weszliśmy razem do środka, i wymyśliliśmy wspólnie jakąś bajeczkę, a sekretarka to łyknęła, i najszybciej jak się dało opuściliśmy to miejsce, jednak ku mojemu przerażeniu odkryłem, że jakaś laska, z którą kiedyś gadałem zbliża się w moim kierunku, więc za bardzo nie wiedząc co robię, złapałem Billa za rękę, i jak najszybciej wyszedłem ze szkoły.

Kiwi

Po kilkunastu minutach już przechodziliśmy przez bramę szkoły, kierując się na dworzec pks. Mnie cały czas było słabo i kręciło mi się w głowie, ale nie dałem nic po siebie poznać, bo jeszcze Tom wpadłby na pomysł, by znów mnie nieść. Nie, żebym miał coś przeciwko, ale pomimo tego, że jestem chudy i tak sporo ważę i nie chcę, żeby się przeciążał.
Akurat po kupieniu biletów, na przystanek zajechał nasz autobus, więc nie musieliśmy stać i czekać.
Wsiedliśmy do środka, prawie pustego pojazdu i poszliśmy na nasze stare miejsca na końcu.
Usiadłem na siedzeniu przy oknie, oparłem czoło o chłodną szybkę i zamknąłem oczy.